चाकरमाण्यानु,
तुम्हा सगळ्यांका आम्हा उभयंतांचो सप्रेम नमस्कार!
आमच्या झिलाचो पहिलो वा(ला)डदिवस येत्या 25 तारखेक (25-12-2006) आसा. त्याचा कोडकौतिक करण्यात वर्ष कसा सरला ता समजलाच नाय. मनात आनंद असलो, समाधान असला की दिस कसे भुर्रकन उडुन जातत समजनाव नाय.
प्रणवच्या उज्वल भविष्यासाठी, त्याच्या पुढच्या वाटचालिसाठी तुम्हा सगळ्यांचो आशिर्वाद त्याच्या पाठीशी असुद्या. तुमचो आशिर्वादाचो, मायेचो हात त्याच्या पाठीवरुन फिरलो म्हंजे आमका सगळा गावला.
त्याच्या वाडदिवसाक तुम्हा सगळ्यांका आम्ही आमंत्रित करतोव. येउन त्येका आशिर्वाद देवा आणी आमच्या आनंदात सहभागी व्हा ही विनंती.
आपले विनीत,
कृपाली व निलेश गावडे
ता.क. खाली आमंत्रण पत्रिका जोडली आसा. काय चुकला-माकला आसात तर लेकरु समजुन पदरात घालुन घ्या.
Wednesday, December 20, 2006
Friday, September 15, 2006
परत आलो आहे...
नमस्कार!
खुप दिवसांची रजा घेतली. काही कामा निमित्ताने मला माझे अनुभव मांडता आले नाहीत, त्याबद्दल क्षमस्व!.....
प्रणवचे छान चालु आहे. येत्या 25तारखेला तो 10महिन्यांचा होईल. आता तो पुढे सरकायला लागला आहे. त्यामुळे आमची चांगलीच तारांबळ उडते. त्याला खाली पालथे ठेवले की घरभर पळतो (सरकतो). त्याला समोर दिसणारी प्रत्येक वस्तु धरायची असते. नुसते धरुन भागत नाही, तर त्याला ती तोंडात सुद्धा घालायची असते. त्यामुळे आता घरात सगळ्यांना सतर्क रहावे लागते. तो आता खुप काही तरी बोलायचा प्रयत्न करत असतो.. काय बरे............... हां...
"बा... बा....... मा... ब्रुर्र्र्र्र्र्र्र्र्र्र्र्र्र्र्......... आ........ ब्लब्ल.... क्ल..."
वैगरे.. काही कळत नाही... पण दाद मात्र द्यावी लगते....
त्याला काही ठराविक गाणी आवडतात... ती गाणी कानावर पडली की लगेच हात हलवुन नाचायला लागतो...मग टाळ्यानाही वाजवल्यातर नाराज होतो... आणि टाळ्या वाजल्या व एक पा दिला की स्वारी ईतकी गोड लाजते की... दिवसभराचा सगळा क्षीण निघुन जातो.. बाप होण्यातले सुख काय असते ते तेव्हा समजते...............
आता एवढेच ... परत भेटु...नक्की!
खुप दिवसांची रजा घेतली. काही कामा निमित्ताने मला माझे अनुभव मांडता आले नाहीत, त्याबद्दल क्षमस्व!.....
प्रणवचे छान चालु आहे. येत्या 25तारखेला तो 10महिन्यांचा होईल. आता तो पुढे सरकायला लागला आहे. त्यामुळे आमची चांगलीच तारांबळ उडते. त्याला खाली पालथे ठेवले की घरभर पळतो (सरकतो). त्याला समोर दिसणारी प्रत्येक वस्तु धरायची असते. नुसते धरुन भागत नाही, तर त्याला ती तोंडात सुद्धा घालायची असते. त्यामुळे आता घरात सगळ्यांना सतर्क रहावे लागते. तो आता खुप काही तरी बोलायचा प्रयत्न करत असतो.. काय बरे............... हां...
"बा... बा....... मा... ब्रुर्र्र्र्र्र्र्र्र्र्र्र्र्र्र्......... आ........ ब्लब्ल.... क्ल..."
वैगरे.. काही कळत नाही... पण दाद मात्र द्यावी लगते....
त्याला काही ठराविक गाणी आवडतात... ती गाणी कानावर पडली की लगेच हात हलवुन नाचायला लागतो...मग टाळ्यानाही वाजवल्यातर नाराज होतो... आणि टाळ्या वाजल्या व एक पा दिला की स्वारी ईतकी गोड लाजते की... दिवसभराचा सगळा क्षीण निघुन जातो.. बाप होण्यातले सुख काय असते ते तेव्हा समजते...............
आता एवढेच ... परत भेटु...नक्की!
Subscribe to:
Posts (Atom)